دلیل این که نمی‌توانید چربی شکم را به راحتی آب کنید
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۱۴۳۷۲
آفتاب‌‌نیوز :
توجه داشته باشید که چربی شکمی فقط به لایه چربی تجمع‌یافته زیر پوست شکم که زیر دست‌تان می‌آید خلاصه نمی‌شود، بلکه شامل چربی احشایی هم می‌شود که در عمق شکم قرار دارد و اطراف اندام‌های داخلی را احاطه می‌کند. این چربی عمقی احشایی را با تکنیک‌های تصویربرداری می‌توان دید و اندازه گرفت، اما زیر دست نمی‌آید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همین چربی احشایی است که با بیماری‌هایی مانند بیماری قلبی، دیابت نوع ۲، فشار خون بالا، کلسترول بالای خون، مشکلات تنفسی ارتباط دارد.
بافت چربی بافتی فعال از لحاظ زیست‌شناختی است
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که سلول‌های چربی به خصوص سلول‌های چربی شکمی - اط لحاظ زیست‌شناختی فعال هستند؛ بنابراین می‌توان بافت چربی را یک اندام یا غده درون‌ریز به حساب آورد که هورمون‌ها و مواد دیگری تولید می‌کند که می‌تواند به شدت بر سلامت ما تاثیر بگذارد. گرچه دانشمندان هنوز در حال بررسی تاثیرات این هورمون‌ها هستند، روشن است که زیادی چربی بدن به خصوص چربی شکمی تعادل و کارکرد طبیعی این هورمون‌ها را به هم می‌زند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که چربی شکمی با افزایش خطر مرگ زودرس همراهی دارد- بدون توجه به اینکه وزن کلی افراد چقدر باشد. در واقع، برخی از بررسی‌ها نشان داده‌اند که در زنانی که بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) دارای وزن طبیعی بوده‌اند، بیشتر بودن دور کمر از حد طبیعی (زیاد چربی شکمی) با افزایش خطر مرگ به علت بیماری‌های قلبی-عروقی همراهی دارد.
چربی که در بخش پایینی بدن تجمع پیدا می‌کند و بدن به اصطلاح گلابی‌شکل بوجود می‌آورد، عمدتا زیرپوستی است و چربی که در ناحیه شکمی تجمع می‌یابد و بدن به اصطلاح سیب‌شکل را ایجاد می‌کند، عمدتا چربی احشایی است.
بررسی‌ها نشان می‌دهند چگونگی توزیع ذخایر چربی بدن واینکه چه میزان آن به صورت چربی شکمی باشد عمدتا بوسیله ژنتیک تعیین می‌شود.
افزایش چربی شکمی ممکن است به علت رژیم غذایی بد، ورزش نکردن و استرس رخ دهد و هنگامی که دارید وزن کم می‌کنید، چربی شکمی در اغلب موارد آخرین چربی است که کاهش پیدا می‌کند.
چطور چربی شکمی را کاهش دهیم؟
برای کاستن از چربی شکمی مانند چربی سایر نقاط بدن باید رژیم بگیرید و ورزش کنید تا وزنتان را کم کنید. به این منظور انجام فعالیت جسمی منظم با شدت متوسط – دست کم ۳۰ دقیقه در روز (و شاید تا ۶۰ دقیقه در روز) برای کم کردن وزن و کاهش چربی شکمی لازم است. توجه داشته باشید که تمرین‌های ورزشی موضعی مانند دراز و نشست گرچه عضلات شکمی را سفت می‌کنند، اما تاثیری از لحاظ کاهش چربی احشایی ندارند.
رژیم غذایی نیز مهم است. به اندازه وعده غذایی‌تان توجه کنید، کربوهیدرات‌های پیچیده (مانند میوه‌ها، سبزی‌ها و غلات کامل) و پروتئین لخم یا بدون چربی را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید و از میزان نان سفید و سایر غلات تصفیه شده و نوشیدنی‌های شیرین‌شده حاوی قند یا شکر افزوده پرهیز کنید. چربی‌های اشباع‌شده و چربی‌های ترانس را با چربی‌های چنداشباع‌نشده جایگزین کنید.
دانشمندان امیدوارند در آینده دارو‌هایی را بسازند که به طور انتخابی چربی شکمی را هدف قرار دهند. اما تا آن هنگام توصیه آنها تغییرات سبک زندگی به خصوص ورزش کردن و رژیم گرفتن برای کاهش چربی احشایی است.
منبع: خبرگزاری برنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: چربی شکم شکم چربی احشایی چربی شکمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۱۴۳۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا ورزش باعث رشد قد می‌شود؟
هورمون رشد در طول شبانه روز به شکل ضربانی ترشح می‌شود و برخی محرک‌های فیزیولوژیک می‌توانند، ترشح هورمون رشد را تحریک کنند. دو تا از قوی‌ترین این محرک‌ها، ورزش و خواب هستند و هورمون رشد نقش‌های متفاوتی در طول زندگی دارد؛ از تاثیر روی رشد، بازیافت عضله، استخوان و کلاژن گرفته تا تنظیم جنبه‌های انتخابی عملکرد متابولیک شامل افزایش متابولیسم چربی و حفظ ترکیب بدنی سالم‌تر در آینده و ورزش‌های قدرتی و هوازی می‌توانند موجب افزایش قابل توجه ترشح هورمون رشد شوند و با افزایش شدت ورزش، ترشح بیشتر می‌شود.
اگر حجم ورزش بیش از توان فرد باشد، ابتدا دچار خستگی تمرینی می‌شود. متغیر‌های تکرار، زمان و شدت، حجم ورزش را تعیین می‌کنند و در صورتی که حجم زیاد در طول زمان ادامه یابد، فرد وارد مرحله بیش‌تمرینی و تغییرات هورمونی ناشی از آن و تاخیر رشد شود.
از سوی دیگر در برخی ورزش‌ها به ویژه ورزش‌های دارای دسته‌بندی وزنی یا ورزش‌های استقامتی یا ورزش‌هایی که زیبایی حرکات و نظر داوران و شکل بدنی ممکن است در امتیازدهی موثر باشند، تمایل ورزشکاران به کاهش وزن و کاهش درصد چربی بدن بیشتر است. بدین ترتیب، ورزشکاران ممکن است دچار کمبود نسبی انرژی شوند. این وضعیت در ابتدا در بانوان ورزشکار با عنوان سه گانه بانوان ورزشکار (اختلالات خورد و خوراک- آمنوره- پوکی استخوان) معرفی و در مشاهدات و مطالعات بعدی مشخص شد که تاثیرات کمبود انرژی، خیلی فراتر از این مثلث بوده و تغییرات هورمونی و عوارض آن در پسران هم قابل رویت است. بنابراین، نام آن به سندروم کمبود نسبی انرژی تغییر یافت و بدیهی است در ورزشکارانی که دچار این مشکل می‌شوند، رشد و بلوغ دچار اختلال می‌شود.
بر اساس این مطلب که از سوی لاله حاکمی، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: افرادی که بیش از اندازه ورزش می‌کنند و به اندازه ورزش مواد غذایی دریافت نمی‌کنند، غیر از بحث کمبود انرژی نسبی، دچار کمبود مواد مغذی می‌شوند و بدیهی است کمبود ریزمغذی‌ها و درشت مغذی‌ها می‌توانند در رشد اختلال ایجاد کنند.
در ورزشکاران در حال رشد که صفحات رشد باز و فعال هستند، وارد آمدن ضربات مکرر یا ضربه ناگهانی شدید ممکن است به این صفحات آسیب رسانده و متعاقب آن رشد طولی استخوان دچار مشکل شود. برخی فعالیت‌ها مثل پریدن از ارتفاع بالا روی سطوح سخت می‌تواند به صفحات رشد آسیب برساند و سطوح جاذب ضربه مثل تشک‌های فرود، ضربه وارد شده را به اندام بر نمی‌گردانند، اما فرود روی سطوح غیرجاذب موجب بازگشت نیرو به مفاصل و آسیب صفحات رشد می‌شود.
در بلوغ جسمی، عمدتا تمرکز بر هورمون‌های جنسی و برای شروع عادت ماهیانه نیاز به سطح مشخصی از درصد چربی بدن است. چربی‌های بدن، حاوی آروماتاز هورمون‌های جنسی بوده و تبدیل استروئید‌های مردانه را تسریع می‌کنند. ورزش، موجب کنترل وزن و درصد چربی بدن شده و از بلوغ زودرس جلوگیری می‌کند. با توجه به اینکه صفحات رشد به دنبال بلوغ بسته می‌شوند، ممکن است در بلوغ زودرس ابتدا یک رشد جهشی نسبت به همسالان دیده شود، اما در نهایت، قد این افراد کوتاه‌تر خواهد ماند. این مشکلی است که در مصرف استروئید‌های آنابولیک در سنین نوجوانی نیز اتفاق می‌افتد. همان طور که می‌دانید، استروئید‌های آنابولیک از دسته S ۱ در لیست ممنوعه دوپینگ قرار دارند و علاوه بر تاثیرات گوناگون مخرب دیگر، این دارو‌ها موجب بلوغ زودرس و بسته شدن زودرس صفحات رشد در نوجوانان و کوتاه ماندن قد در بزرگسالی می‌شوند.
بدیهی است که برای بلوغ اجتماعی و روانی، ارتباطاتی که در ورزش تشکیل می‌شود از یک سو و احساس عزت و اعتماد به نفسی که فعالیت‌های ورزشی به ارمغان می‌آورد از سوی دیگر، بالندگی و بلوغ را تسهیل می‌کند و مراقبت سازمانی و خانوادگی، آموزش مهارت «نه گفتن» و هدایت ورزشکاران نوجوان به محیطی عاری از دارو و دوپینگ از اصول پیشگیری از صدمات اجتماعی در دوران بلوغ است و محیط‌های ورزشی از این مهم مستثنا نیست.
منبع: ایسنا
tags # اخبار پزشکی سایر اخبار
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»